Tag archieven: hockey

De weg naar het WK-zilver van Bhubaneswar: een overzicht in artikelen

De sudden death van de shoot-outs. Het zijn eigenlijk al te veel Engelse woorden in één zin. Het klinkt lelijk, maar het geeft aan hoe dichtbij het Nederlands elftal was bij WK-goud. Na het brons en het zilver van Delhi en Den Haag was goud in Bhubaneswar verdiend geweest voor de Nederlandse hockeyers.

Voor hockey.nl volgde ik de WK-missie vanaf de voorbereiding op de voet en heb ik hier alle artikelen gebundeld over het WK in India, van de voorbereiding, het selectiemoment, het vierlandentoernooi in Valencia, tot de laatste shoot-out van Jeroen Hertzberger.

Samen met mijn collega’s – Jeroen Mansier met smakelijke repo’s en minidocu’s vanachter de schermen van Oranje, en Koen Suyk met fijne foto’s – zag ik hoe Oranje één shoot-out van de wereldtitel verwijderd bleef. Het gevoel dat overheerst is er een van diepe teleurstelling, maar we mogen in mijn ogen ook blij zijn wat Oranje heeft gepresteerd.

Een leerschool in de poule tegen Duitsland (1-4) in de poule, waarin tien minuten de structuur even weg was. Een epische overwinning op thuisland India in een kolkend Kalinga Stadium. Een gewonnen thriller tegen het machtige Australië en een bizarre schaakpot in de finale, met plotwendingen tijdens de shoot-outs. Oranje was een push, een schijnbeweging, een moeilijk hoekje verwijderd van de wereldtitel.

IMG_20181218_164828
Op de perstribune van het Kalinga Stadium met collega’s van The Times of India.

Het WK in Bhubaneswar was een paar weken ‘Hockeywood’, een combinatie tussen hockey en Bollywood, zoals ik het zelf graag noem. Als India speelde en vijftienduizend Indiërs het volkslied meezongen, ging dat door merg en been. De rode vuurpijlen die de lucht in schoten na elk doelpunt verveelden echt nooit.

Dat Oranje naast het goud greep, was niet volgens de missie, dus in die definitie is de missie mislukt.

Wie er elke dag bij is, ook de momenten dat er in een leeg stadion wordt getraind, als de stilte voor de storm, kan concluderen dat het niet alleen maar een mislukte missie was. Het zilver van Den Haag in 2014 was het hoogst haalbare. Het gat met de nummer 1 Australië was groot. Dit zilver is van een andere orde. Een met perspectief, na een mooi toernooi, dat behalve de saaie finale reclame was voor het hockey. Het was jammer dat zo weinig buitenlandse fans van deze sprookjesachtige sfeer konden genieten.

Er waren spelers die dit zilver een extra glans geven. Niet alleen hockeyers als onder andere keeper Pirmin Blaak, Sander Baart, Seve van Ass en Billy Bakker toonden dat ze goed in het toernooi zaten en over bijzondere kwaliteiten beschikken. Juist ook de ruime voldoendes of achten die talenten Thijs van Dam, Lars Balk, Thierry Brinkman, Jonas de Geus en Joep de Mol soms scoorden, geven hoop voor de toekomst. Zoals de ruggengraat van het hele team en de spelers sterk genoeg was om tegenslagen te overwinnen.

‘De weg naar het WK-zilver van Bhubaneswar’ had als titel hierboven ook de ‘De weg naar het WK-goud van Bhubaneswar’ kunnen heten. Ik feliciteer de Belgen. Zij verdienden de hoofdprijs net zo hard als Nederland. Al speelden ze tegen Nederland op een manier die de attractiviteit niet ten goede kwam. Maar dat is niet verboden. Hockey is geen jurysport. Misschien is deze finale wat je krijgt, als je drie loodzware wedstrijden in vier dagen propt.

Ik koester de momenten die ik India mee heb mogen maken, het contact met collega’s en de spelers, de hectische interviews na de wedstrijd, de rustige interviews the day after, de artikelen die heb ik met veel plezier heb geschreven. De sympathieke Indiase journalisten, die nooit positief zijn over hun eigen team, omdat ze een succesvol verleden met zich meezeulen. Misschien ga ik zelfs het gedrang in de mixed zone van het Kalinga Stadium nog missen. Het had voor het Nederlands elftal en de Oranje-volgers, nog epischer kunnen zijn, met veel meer voldoening. Maar in het hockeygekke India heeft het Nederlands elftal zijn visitekaartje afgegeven. Het verschil tussen goud en zilver was letterlijk een paar centimeter. Dat is weleens anders geweest.

De vraag die overblijft: wanneer voeren wij die rode vuurpijlen in als er gescoord wordt in de hoofdklasse?

Artikelen WK India

WK-historie

Het selectiemoment

VALENCIA, SPAIN - OCTOBER 29: Netherlands v Spain match during 4 Nations Mens Tournament on October 29, 2018 in Valencia, Spain. (Photo by David Aliaga/Get Ready Images)
Nederland-Spanje. Foto: David Aliaga/Get Ready Images

Het vierlandentoernooi in Valencia en oefenwedstrijden

De concurrentie

De week voor het WK – grote interviews

De eerste WK-week van Oranje

BHUBANESWAR (INDIA) - Supporters India tijdens Canada-India bij het WK Hockey heren. COPYRIGHT KOEN SUYK
Supporters India tijdens Canada-India bij het WK Hockey heren. Foto: Koen Suyk

Over het hockeygekke India

De andere landen tijdens het WK

2018KS_N7P6589
Pirmin Blaak loopt weg na een shoot-out tegen België. Foto: Koen Suyk

De laatste WK-week van Oranje

BHUBANESWAR, INDIA - Nederlands team met zilver na de finale tussen België en Nederland (0-0) bij het WK Hockey heren in het Kalinga Stadion. Belgie wint de shoot outs . ) COPYRIGHT KOEN SUYK
` De teleurgestelde gezichten bij het Nederlands team met zilver na de finale tussen België en Nederland (0-0) bij het WK Hockey heren in het Kalinga Stadion. België wint de shoot-outs. Foto: Koen Suyk

Voor schitterende kleedkamerbeelden, trainingsreportages, wedstrijdreacties en de bijzondere HockeyTukTuk met internationals van collega Jeroen Mansier (waarmee ik de afgelopen maanden intensief samenwerkte) kijk je hier.

https://www.youtube.com/watch?v=r2rDRh911b0&t=4s

Share

Maartje Goderie in Melbourne: ‘Nooit gedroomd om te emigreren’

Hockey.nl – In ‘Leven na tophockey’ spreken we oud-tophockeyers over hun leven na Oranje. Wat doen zij nu en op welke manier heeft hun topsportcarrière bijgedragen aan hun keuze? In de vijfde aflevering spreken we oud-international Maartje Goderie. De briljante balafpakster van weleer won olympisch goud in Peking en Londen en is vorig jaar geëmigreerd naar Australië. Hockey.nl sprak haar in Melbourne.

Het ‘no worries’ rolt de eerste paar minuten van het gesprek makkelijk van haar tong, in een fijne koffietent in de straat Brunswick Street in de wijk Fitzroy, net buiten het centrum. Het is 25 graden, de zon schijnt al fel om elf uur ‘s ochtends. Het is volop zomer in Australië. Het is de dag van de gedroomde tennisfinale tussen Roger Federer en Rafael Nadal op de Australian Open. Iets waar de kranten vol mee staan en op straat veel over wordt gepraat. Die sportgekte vindt Goderie de mooiste eigenschap van Australië en het is de reden gebleken waarom ze haar professionele leven in Melbourne kan opbouwen, want de oud-tophockeyster blijft behouden voor de sport.

Aan haar taalgebruik te horen is het duidelijk dat ze al redelijk is geïntegreerd in Melbourne, zover je dat beladen woord tegenwoordig nog mag gebruiken. De wijk Fitzroy doet Goderie denken aan Nijmegen, waar ze woonde en aan de universiteit psychologie studeerde. ‘Het is een beetje hippie en alternatief. Dat ben ik gewend en vind ik heerlijk.’

IMG_8235
Maartje Goderie in enige en laatste seizoen voor Essendon in Melbourne

Nooit serieus over emigratie nagedacht

Het was niet haar grote droom om in het buitenland te wonen. Goderie is ook geen fan van vliegen, terwijl ze dat veel moest doen met het Nederlandse team. Toen ze afgelopen jaar in haar eentje terugvloog omdat haar broer z’n eerste kind had gekregen, vond ze dat behoorlijk spannend. Een leven in het buitenland leek al helemaal geen serieuze optie, gezien haar persoonlijkheid. Maar de liefde overwon.

‘Ik ben wel echt een teammens en vind het lastig om alleen te zijn. Ik mis mijn familie en vrienden. Maar ik realiseer me wel dat ik in een jaar nu iets heb opgebouwd hier’, vertelt de kleine en pezige Goderie op het terras. Nederlands klinkt bij haar zoals je zou verwachten. Engels tegen de bediening komt er al vrij plat Australisch uit. ‘Als ik mijn vriend (Alistair McLennan, Australische oud-speler van Tilburg en Den Bosch, red.) niet had ontmoet, was dit nooit gebeurd. Maar ik ben toch verliefd geworden op hoe hij is. En ik wist dat wel echt een aussie is. Dus…’

Maartje Goderie met de gouden olympische medaille van Peking.

Overvolle prijzenkast

Goderie (32) speelde 125 interlands en stopte op 28-jarige leeftijd met Oranje. Ze is vooral bekend door de enorme energie die ze op de hockeymat legde, en haar schitterende backhand in de olympische finale van Peking. Haar prijzenkast puilt uit. Ze werd in 2005 gekozen tot grootste talent van de wereld door de wereldhockeybond FIH. Met haar club Den Bosch won ze twaalf landstitels en twaalf Europacups. De middenveldster pakte de olympische titel met Oranje in Peking (2008) en Londen (2012) en werd wereldkampioen in Madrid in 2006. Ze debuteerde in 2004 bij Oranje, na de Olympische Spelen van Athene.

Sinds haar afscheid werkte Goderie 28 uur per week bij ggz-instelling Centrum voor Kinder- en Jeugdpsychiatrie Herlaarhof als ontwikkelpsycholoog. Daarnaast was ze mental coach bij De Talentenacademie in Den Bosch waar ze verschillende individuele talentvolle sporters en Nijmegen Dames 1 begeleidde. Toen Goderie en McLennan naar Melbourne verhuisden, ging haar vriend meteen weer aan de slag bij het bedrijf waar hij vijf jaar geleden ook werkte. Hij is elektricien, gespecialiseerd in liften. Een ‘sparky’ noemen ze dat in Australië, vertelt Goderie vrolijk.

Emigreren naar Australië is geen kinnesinne. Het visum is duur en de strenge overheid bewijzen dat Goderie en McLennan werkelijk partners waren, kostte onevenredig veel tijd. Toen dat allemaal geregeld was, kon Goderie voor het eerst in haar leven even niets doen – cruisen noemt ze het zelf – en de stad verkennen. Het was stilte voor de storm. Wat rust om haar maatschappelijke leven voor de komende tijd in te richten. Dat was niet zo makkelijk, want haar universitaire diploma psychologie wordt niet 1-op-1 geaccepteerd in Australië.

Maartje Goderie met de landstitel. Foto: ANP/Sander Koning

De ACDC van Australië

Op zondag 29 januari hadden we het interview met de blondine. Een dag later begon ze aan haar eerste fulltime baan ooit. Ze is nu Athlete Coach &  Development Coordinator. In de woorden van Goderie: ‘Ik word de ACDC – zo noemen ze het hier – van de High Performance afdeling van Hockey Victoria. Voor mij het is spannend omdat vier dagen per week het maximale is wat ik tot nu toe ooit gewerkt heb.Je hebt hier de high performance mannen- en vrouwenselectie. Die noemen ze de Vipers en Vikings. Ik word eindverantwoordelijk voor de talentvolle hockeysters, van zo’n 18 tot 26 jaar.’

Daarnaast wordt ze ook assistent van het herenteam van Powerhouse Hockey Club in St. Kilda, aan het strand. Een topteam in Melbourne dat grote kans maakt op de play-offs. Haar programma is met een fulltime baan en een hockeyteam coachen meteen vol, maar dat past bij de fanatieke Goderie die niet houdt van stilzitten. Haar plannen met het Australische hockey zijn duidelijk.

‘Het is de kracht van het Australische hockey om opportunistisch te zijn en veel goals te maken. Dat vind ik mooi. Het is mijn doel om daar iets aan toe te voegen vanuit de Nederlandse visie. Ik wil niet hun hele speelstijl veranderen. Maar als we het aantal tegengoals iets kunnen beperken. Dan kunnen we verder naar voren blijven gaan. Hier gaan ze altijd naar voren, ook al is het propvol in de aanval. Het is zo’n basis die er hier is ingebakken. Het is een groot verschil hoe wij in Nederland verdedigend zijn opgevoed. Wij houden altijd het centrum dicht.Hier lijkt dat toch iets minder belangrijk. Een uitslag als 6-3 is bijvoorbeeld heel normaal. In Nederland is het in het vrouwen hockey toch vaak een flinke uitslag zoals 10-1 of anders 2-1 of 1-1.’

Australië speelt niet zo fysiek, vindt Goderie

Goderie kan de verschillende speelstijlen mooi nuanceren. ‘Het is vaak: oh wat speelt Australië toch fysiek. Maar ik denk dat het een ander soort fysiek is. Ze zijn hier gewoon krachtig aan de bal. En wat ik mooi vind: ze knallen hier door totdat ze moeten kotsen. Dat is iets wat wij in Nederland toch een stuk minder hebben. Dat zit niet in het Nederlandse hockey. We willen toch vooral mooi hockey blijven spelen. Daar maken ze zich in Australië niet zo druk om. Bij de vrouwen is Nederland overigens wel een stuk verder. Ik mis hier echt de creativiteit. Dat merkte ik ook in het team waar ik zelf speelde. In Nederland ontstaat creativiteit vanzelf. Hier moet je iets meer je best doen daarvoor en ze vragen of ze niet eens naar de andere kant open willen draaien als ze de bal aannemen.’

Maartje Goderie in de wijk Fitzroy in Melbourne

Goderie hockeyde een seizoen bij hockeyclub Essendon in Melbourne, als assistent-coach en speelster. Ondanks dat ze vooral moest wennen aan de speelstijl, werd ze meteen verkozen tot beste speelster van de hele competitie. ‘Het was heel ander hockey. Het was in het begin best pittig om met minder hockeykennis om me heen te spelen. Ik realiseerde me toen ook dat ik in Nederland eigenlijk altijd gehockeyd heb in en met de beste teams.’

Toch was 2017 haar laatste hockeyseizoen in haar actieve carrière. Ze is zwanger. Ze is in de Australische winter uitgerekend. Als haar eerste kind wordt geboren zal het de eerste keer zijn dat haar ouders ook de oversteek maken naar Australië, iets waar ze met veel plezier naar uitkijkt. ‘Mijn eigen hockeycarrière is over. Dat is mooi geweest. Het is nu tijd voor een nieuw leven. Letterlijk. 1 juli ben ik uitgerekend.’

 

Share

Gefrustreerde Jeroen Hertzberger: ‘Is 34 te oud voor Tokio? En 33, 32, 31 en 30 dan?’

Hockey.nl – Hard gooide Jeroen Hertzberger zijn hockeystick weg nadat hij op fenomenale wijze de 3-1 had gescoord tegen HGC, zijn tweede van de middag tegen de Wassenaarse ploeg. Het tekende de frustratie van de topscorer van de Hoofdklasse dievan bondscoach Max Caldas had gehoord dat zijn interlandcarrière voorlopig voorbij is. Met zijn stick en zijn mond liet hij zien dat hij nog niet moet worden afgeschreven.

Aan het einde van het interview dat hij liever niet wil geven, borrelt de passie op. Hertzberger, die dit jaar een contract ‘voor het leven’ tekende bij Rotterdam, reageert op de vraag of hij het niet prettig vindt dat hij nu even vakantie heeft, na een lang jaar met de Olympische Spelen in Rio de Janeiro en bijna aansluitend de hockeycompetitie. Zijn ogen spuwen vuur. Hij kijkt de drie verslaggevers niet aan, sterker nog hij blijft op het veld van Rotterdam minutenlang naar een punt in het luchtledige kijken, terwijl zijn mond wel beweegt. Maar zijn boodschap laat aan duidelijkheid niets te wensen over: hij is een topsporter.

Rotterdam - Rotterdam - HGC Heren, Hoofdklasse Hockey Heren, Seizoen 2016-2017, 27-11-2016, Rotterdam - HGC 4-1, Jeroen Hertzberger scoort en gooit uit boosheid en frustratie zijn stik weg.
Als Hertzberger de 3-1 maakt, gooit hij zijn hockeystick hard weg. Foto Willem Vernes.

Vurige monoloog

Hertzberger: ‘Rust? Ik vind dat altijd zo’n onzin. Ik ben nu gewoon ready to go. Het is topsport en daar kies je voor. Dan moet je niet zeuren over een lang seizoen. Eerst is er Hoofdklasse, dan zijn de Olympische Spelen, dan is rust en dan ga je er vol voor. Het is niet lékker om even rust te hebben. Je kiest toch voor topsport? Je zorgt er dan voor dat je altijd goed aan de start komt. Ik heb mijn hele leven nog nooit een wedstrijd gemist door een blessure. Daar is een reden voor. Omdat ik achter de schermen mijn lichaam verzorg en niet zeur van: ‘Oh we moeten weer naar Papendal’. Je bent er klaar voor of niet. Je omarmt de levensstijl of niet. En anders moet je gewoon lekker kappen. Dat is hoe ik het zie. Je gaat ervoor of niet. Het is geen hobby. Het is topsport.’

Geen reactie uit het Hertzberger-kamp

Al eerder in de week was een verslaggever van het Algemeen Dagblad voor een paar binnensmonds uitgesproken woorden naar de training van Rotterdam gekomen. Dat is eigenlijk niets voor Hertzberger, die zijn telefoon deze week niet opnam en niet reageerde op het nieuws, waar aanvoerder Robert van der Horst – die ook de wacht was aangezegd – dat wel deed. Het enige wat Hertzberger door de week van zichzelf liet zien was een Instagram-foto waarin hij poseert met een getailleerd Zweeds overhemd. Maar nu, op de wedstrijddag, liet ‘mister perfect’ met het perfect gestylede haar en perfecte kaaklijn ook zien wat een perfecte reactie is op een coach die je laat afvallen. Je houdt je in en spreekt met de hockeystick. Hij kan ook niet anders, wil hij ooit nog geselecteerd worden.

Paul van Ass

Het is de tweede keer in de carrière van Hertzberger dat hem de wacht wordt aangezegd door een bondscoach. Eerder liet Paul van Ass hem afvallen voor de Olympische Spelen van Londen. Daardoor speelde Hertzberger de twee Olympische Spelen waar Oranje vierde werd, in Peking en in Rio de Janeiro. Ondanks zijn 196 interlands (89 doelpunten) in Oranje en het feit dat hij met zestien doelpunten met afstand topscorer is van de Hoofdklasse, moest hij op zijn tanden bijten. ‘Dit is mijn club en daarin ben ik professioneel. Dat is ook mijn werk. Ik neem mijn verantwoordelijkheid om er geen ding van te maken. Of dit de verjonging is van Max? Als 34 te oud is voor de Olympische Spelen van Tokio? Is 33 dat dan ook? En 32, 31 en 30? In dat opzicht heb ik niet zoveel met leeftijd.’

Rotterdam - Rotterdam - HGC Heren, Hoofdklasse Hockey Heren, Seizoen 2016-2017, 27-11-2016, Rotterdam - HGC 4-1, Jeroen Hertzberger scoort en gooit uit boosheid en frustratie zijn stik weg.

Het gezicht van Hertzberger na de 3-1. Foto: Willem Vernes.

Kind van deze hockeygeneratie

Komend jaar gaat Hertzberger trouwen met zijn vriendin Manu. Eind december verwachten ze samen hun eerste kind, een zoon. Als het daarover gaat volgt de enige glimlach van het interview. ‘Wij Hertzbergers krijgen altijd zoons. Het was nooit een 50-50 kans.’ Ondanks het aankomende vaderschap wil de Rotterdammer niet het gas van het pedaal afhalen van zijn interlandcarrière, die hem een zilveren WK-medaille en een gouden EK-medaille opleverde. Hij is duidelijk een kind van deze hockeygeneratie, die niet grossiert in internationale prijzen. Maar net als Hertzberger kunnen zijn collega’s ook geen volle prijzenkast tonen. Waarom hij er uit en anderen niet? Een heel ander scenario tegen HGC zou een hevig teleurgestelde oud-international kunnen zijn, die wat plichtmatig zijn wedstrijdje zou afwerken tegen de play-offkandidaat.

Niets daarvan. Deze zondag was Rotterdam vanaf de eerste seconde heer en meester in eigen stadion. Het was de aanvoerder zelf die de afslag verrichte en meteen voorwaarts trok. Binnen vier minuten kreeg hij de bal en legde hij die hard en strak in het net achter HGC-keeper Sam van der Ven. Het normaal hechte collectief HGC slaapwandelde nogal individueel naar de winterstop en dreigt door de 4-1 nederlaag de aansluiting te missen richting de play-offs voor de landstitel.

Rotterdam - Rotterdam - HGC Heren, Hoofdklasse Hockey Heren, Seizoen 2016-2017, 27-11-2016, Rotterdam - HGC 4-1, Jeroen Hertzberger scoort en gooit uit boosheid en frustratie zijn stik weg.

Rotterdam-aanvoerder Jeroen Hertzberger scoort de 3-1 tegen HGC. Foto: Willem Vernes.

Het verleden draait rondjes om de toekomst

Hertzberger is op dit moment afgeserveerd als ‘het verleden’. Strafcornerkanon en HGC-verdediger Tristan Algera (12 doelpunten), de oud-speler van Jong Oranje, is met 21 andere Hoofdklasse-spelers uitgenodigd voor een trainingsstage van bondscoach Max Caldas. Hij is misschien ‘de toekomst’. Maar vandaag draaide het verleden meerdere keren rondjes om de toekomst. Hertzberger won bijna alle duels van Algera, wat uitmondde in de 3-1, die van grootse schoonheid was. De afgewezen aanvaller nam de bal aan voor de middenlijn, versnelde om Algera heen. Kwam hem nog een keer tegen, dolde hem weer, nu over zijn backhand, en kegelde de bal keihard in de hoek na een lange rush. De stick van Hertzberger vloog daarna door de Rotterdamse lucht. Misschien zat in die actie alle frustratie van de afwijzing. De boodschap was in ieder geval duidelijk: schrijf mij niet af als international.

‘Ik dacht dat ik de laatste twee jaar goed had gespeeld in Oranje. Maar mijn mening is verder vrij onbelangrijk. Er is maar een iemand die bepaalt en dat is Max. Dus ik ga nog harder knokken dan ik al deed en proberen te bewijzen dat ik een van de beste aanvallers van Nederland ben. Maar zelfs dan hoeft het niet te betekenen dat hij voor mij kiest. Dat is helaas de macht die wij als spelers niet hebben.’

Rotterdam – HGC 4-1 (2-1)
‘4 Jeroen Hertzberger 1-0
’23 Dick Möhlmann 1-1
’35 Harry Martin 2-1
’54 Jeroen Hertzberger 3-1
’61 Hidde Turkstra 4-1 (sc)

 

Share