Categoriearchief: Poker

Fragment pokerboek ‘All-in – een reis door de wereld van het poker’ over Las Vegas

COLLEWIJN_All_wt 03 OMSLAG-thumbnail

Fragment uit het boek ‘All-in – een reis door de wereld van het poker’ (Ambo | Anthos. Genomineerd als beste sportboek 2017). Hoofdstuk over de World Series of Poker in Las Vegas. 

Alleen hier in Las Vegas, op dit moment, is het verschil zó groot tussen winst en verlies, tussen een half miljoen of 8,3 miljoen, tussen kleurloos vijftiende worden of gebombardeerd worden tot de nieuwe pokerambassadeur. Daarom is het ook Vegas. Een voetballer kan een strafschop in de laatste minuut zo raken met de voet en zo plaatsen dat de keeper kansloos is. De voetballer neemt het lot in eigen hand. Een pokerspeler kan perfect presteren, op de toppen van z’n rekenkundig en psychologisch vermogen en dan nog is er de laatste horde die beslist of hij doorgaat. Dat is de dealer, die de kaarten schudt en altijd het laatste woord spreekt. Geluk beslist over de waarde van die kaart.

Waar de behendigheid stopt en het kansspel het overneemt in het poker, is moeilijk in cijfers te vatten. Met een natte vinger kun je stellen dat succes in poker voor tachtig procent afhangt van de acties van de speler zelf en dat twintig procent afhangt van de kaarten. Het kansspelelement zit hem natuurlijk in de kaarten die de pokerspeler krijgt gedeeld, maar behendigheid en intelligentie bepalen wat de pokerspeler met die verschillende combinaties doet. De hoogte van de inzet verraadt alles en niets. Het kan zijn wat het lijkt, het kan een masker zijn. Helaas worden grote toernooien vooral beslist door all-ins, waarbij alle chips al in het midden liggen voordat er nog maar een kaart is gedraaid.

De bad beat is de nachtmerrie van de professionele pokerspeler die superieure beslissingen neemt ten opzichte van de mindere goden. Elke professional zou ervoor tekenen als het kansspelelement uit het spel zou worden gehaald. Dat de dealer bij een all-in eerst berekent wat de percentages zijn, in welke fase van het spel dan ook – preflop, flop, turn of river – en dan de chips toewijst aan de speler die procentueel voorloopt. Het kansspelelement heeft wel als voordeel dat mindere spelers af en toe winnen van betere spelers, en dat is weer goed voor de pokereconomie, want als altijd de beste spelers zouden winnen, zou de populatie vissen snel opdrogen.

Het kansspelelement wordt kleiner naarmate het aantal gespeelde handen groter wordt. Een professionele speler zal meer last hebben van het kansspelelement bij honderd handen, die live worden gespeeld. Bij tienduizend onlinehanden wordt dit kleiner. De agressieve en behendige pokeraar die fulltime pokert weet dit zo goed, dat hij beseft dat navigeren door een veld van zevenduizend pokerspelers, zonder bad beats op te lopen, een vrij onmogelijke taak is. Terwijl Matt Affleck al twintig potentiële mijnen heeft ontweken, stapt hij in het mijnenveld op de allergrootste mijn, net voordat hij écht heel rijk gaat worden.

Dit kansspelelement moet het plezier verpesten voor de echte fanatiekeling. Ik vraag me dan ook steeds vaker af welke professional echt van poker houdt. Houden van als in liefde om het continu te spelen en erover te praten? Geen enkele professional die ik ken wil zijn hele leven pokerspeler zijn, behalve Daniel Negreanu en Marcel Luske. Iedereen ziet het als een tijdelijke passie waarmee ze geld verdienen zodat ze over de vrijheid beschikken om te doen en te laten wat ze willen.

Tot het ochtendgloren op maandag de zondagtoernooien grinden is niet iets wat ze als vijftiger nog willen doen. Mijn liefde voor het spel is groeiende, maar het is een liefde geboren uit dezelfde noodzaak als de reden waarom pokerspelers pokeren, namelijk geld verdienen. Ik denk dat het moeilijker is om van poker te houden dan van tennis, maar dit kan pure projectie zijn. Tennissers zouden niets liever willen dan dat. Aan de andere kant: Andre Agassi moest naar eigen zeggen eerst tennis haten, om er als dertiger van te kunnen genieten. Net zoals ik eerst Las Vegas heb moeten haten.

Het leven in Las Vegas is ook weer zo slecht nog niet, als je eraan toegeeft. Nu is jezelf vol laten lopen met wodka misschien niet typisch Vegas, maar die avond past in de tweede week in deze woestijn. Goede gesprekken zijn hier niet belangrijk. Plezier maken des te meer. ‘What happens in Vegas, stays in Vegas,’ is het bekendste cliché over deze stad en het is niet voor niets een cliché. Het is een perfecte marketingslogan, ooit ontworpen door de stad zelf.

Ook Pulitzer Prizewinnaar J.R. Moehringer, die twee jaar in Las Vegas woonde om de autobiografie Open van tennisser Andre Agassi – The Las Vegas Kid – op te tekenen, moest in het begin niets van Vegas hebben. ‘While I was busy hating Vegas, and hiding from Vegas, a funny thing happened. I grew to love Vegas,’ bevestigt wat ik heb gevoeld in Vegas. Je kunt eindeloos huilen over wat er niet is, of je trapt het gaspedaal in en laat je verrassen.

Ik begin ook steeds beter te begrijpen waarom pokerspelers Las Vegas het walhalla vinden. Het is heel basaal: in Nederland bestaan ze niet, alleen in de kantlijn van de samenleving. In Las Vegas hebben ze een identiteit. In Nederland zijn ze uitschot, een onbegrepen deel van de beroepsbevolking. Niemand begrijpt wat het leven van een professionele pokerspeler inhoudt. Ze moeten continu uitleggen dat ze niet aan het gokken zijn, maar dat ze best een riant leven hebben opgebouwd door achter hun computer serieus online te klikken en het spel te bestuderen. Als ze om zeven uur ’s ochtends tweehonderdduizend euro hebben gewonnen met een onlinetoernooi, kunnen ze nergens terecht om ergens wat te eten en is er niemand om ze te feliciteren. Hier in Las Vegas wordt bevestigd dat hun manier van leven en geld verdienen heel normaal is.

Las Vegas stelt geen vragen, maar geeft antwoorden en faciliteert ze in hun vak van pokerspeler. Hier zijn ze de rocksterren met geld, die door iedereen met open armen worden ontvangen. Ze kunnen vierentwintig uur per dag legaal pokeren, in hotels en bars langs The Strip, en bij de meer dan vijftig toernooien van The World Series of Poker. Alle limieten kunnen hier worden gespeeld. In kroegen kunnen ze instappen in games van twee dollar. In hotels zijn er toernooien met een inleg van vijftig en honderd dollar. Maar ook de hoogste cashgames zijn hier te vinden, in de Bellaggio, het Rio, The Venetian en vooral in de Aria. Mochten ze toch even klaar zijn met de bad beats, dan kunnen ze terecht op een van de 130.000 fruitautomaten.

Ook het omdraaien van de dag en de nacht heeft hier in Vegas geen consequenties. Omdat alle casino’s toch – bewust – donker zijn van binnen en klokken afwezig zijn, heeft tijd hier geen invloed op het leven. Elk moment van de dag in Vegas is een goed moment om te pokeren, te eten, seks te hebben of te slapen. Niemand wordt hier door het natuurlijke ontwaken van het dagelijkse leven met de neus op de feiten gedrukt en afgestraft voor de dingen die eerder zijn gebeurd. Vegas is een eindeloos dóórgaan in een tijdloos bestaan dat pas ophoudt als je er weer vertrekt.

 

Share

Juryrapport Nico Scheepmaker Beker, nominatie beste sportboek: All-in

Op maandag 26 maart 2018 werd de winnaar van de Nico Scheepmaker Beker bekendgemaakt. De vakjury voor het beste sportboek van het jaar koos ‘Lance, the rise and fall in 14 songs’ als beste sportboek van het jaar 2017. Mijn debuut ‘All-in, een reis door de wereld van het poker’ bij uitgeverij Ambo|Anthos was een van de zes genomineerde boeken, van 45 inzendingen.

Hierbij het juryrapport, ook uitgesproken tijdens de bekendmaking in hotel Schiller in Amsterdam.

All-in is een boek op de grens van sport en kansspel. Sportjournalist Sander Collewijn begint – niet gehinderd door enige kennis – voor zijn opdrachtgevers te schrijven over poker. Hij sleept ons in All-In mee in zijn ontdekkingstocht langs treurige pokertoernooien in België tot en met de paleizen en ordinaire poolparty’s in Las Vegas en de Bahama’s. Om het spel én de opwinding over de mogelijkheid van het winnen van grote geldbedragen beter te begrijpen gaat hij zelf pokeren, online en in Amsterdamse café’s.

Collewijn beschrijft smakelijk de psychologische oorlogsvoering aan de speeltafel met kansloze amateurs als hijzelf die meedogenloos worden leeg getrokken door de vaak weinig sympathieke professionals. Ook laat de auteur zien dat zeker de helft van wat we zien nep is en hoe commerciële pokergrootmachten alles uit de kast trekken om mensen te verleiden tot het online verspelen van hun kapitaal.

Als leek is het makkelijk om je te identificeren met de hoofdpersoon. Een echte page-turner voor iedereen die gefascineerd is door de wereld van het poker. Een verfrissend eerlijk en soepel beschreven reis door het weinig aantrekkelijke universum van het internationale poker. Sander Collewijn bewijst dat een goed sportboek niet altijd over voetbal of wielrennen hoeft te gaan.

COLLEWIJN_All_wt 03 OMSLAG-thumbnail
Omslag All-in, een reis door de wereld van het poker.

Lees ook:

Share

Overzicht media-aandacht boek ‘All-in – Een reis door de wereld van het poker’

Hierbij een overzicht van de media-aandacht voor mijn boek ‘All-in – Een reis door de wereld van het poker’, dat donderdag 9 februari uitkwam. Bestellen kan hier of loop die boekwinkel binnen – en klaag als het boek er niet ligt of uitverkocht is. 

Overzicht print/online media:

PS Het Parool: Angst en verbeelding in de pokerwereld: ‘Je hebt diepe kennis nodig’ (€ Blendle)

FHM: voorpublicatie

Quote: De hype is voorbij, maar je kunt nog steeds pokermiljonair worden

Veronica Magazine: zeven stellingen over poker. Wat klopt wel en wat klopt niet?

DSC_1303

Overzicht radio

Radio 1 De Nieuws BV. Presentatie: Willemijn Veenhoven (met beeld)

NH Lunchroom op Radio Noord-Holland (13:00-13:30). Presentatie: Patricia Nagelkerke

BNR Nieuwsradio bij Hemmen

WNL Nu Al Wakker

Overzicht pokermedia

Pokernews.nl. Interview door Frank op de Woerd. ‘Dit verhaal moest ik gewoon vertellen’

Pokercity. Interview door Pieter Salet. Sander Collewijn: ‘Ik had nog zoveel verhalen te vertellen’

Pokeren.nl recensie: pokerboek All-in is een must-have voor iedere pokeraar

COLLEWIJN_All_wt-03-OMSLAG

Samenvatting Boek

(link naar uitgeverij Ambo Anthos)

Sportjournalist Sander Collewijn beschrijft in All-in zijn reis door de wonderlijke wereld van het poker. Hij gaat voor De Telegraaf en PokerStars verslag doen van internationale pokertoernooien op de Bahama’s en in Las Vegas en raakt gefascineerd door het kaartspel en de pokermiljonairs.

Nederland telt een half miljoen fanatieke pokeraars. Van studenten tot huisvrouwen, van gepensioneerde kettingrokers tot online whizzkids; allemaal beproeven ze hun geluk aan de pokertafel of op pokerwebsites. Waarom oefent het pokerspel zo’n grote aantrekkingskracht uit op gelukszoekers? Wat voor een geheimtaal spreken ze met elkaar? En hoe kunnen ze zo rijk worden dat ze al hun dromen kunnen verwezenlijken?

Het lezen van All-in is de snelste manier om de wereld van het poker te leren kennen.

Share

25 jaar lang op zoek naar het pokergeluk

Parool – De Master Classics of Poker (MCOP) bestaat 25 jaar en dat wordt vanaf gevierd in het Holland Casino op het Max Euweplein met een twee weken lang pokerfestival, met als blikvanger de 25.000 euro Super High Roller. Een verhaal over illegale gokhuizen op de Wallen, blutte spelers en jonge miljonairs.  

‘Poker? Daar hoor je toch niets meer over? Dat is toch de hype voorbij?’ is het geluid dat je nu regelmatig hoort. Dat klopt.

De eerste pokerhype ontstond toen Chris Moneymaker – een doodnormale Amerikaan met een bizarre naam – zich in 2003 voor veertig dollar kwalificeerde voor de World Series of Poker in Las Vegas en 2,5 miljoen dollar won. Die hype verplaatste zich naar Nederland. Online poker werd mogelijk en pokeraanbieder Pokerstars kocht zendtijd bij RTL, zodat iedereen ’s avonds naar dit spel kon kijken. Omdat de markt nu wacht op de legalisering van de kansspelwetgeving houdt de pokeraanbieder zich koest.

Van gevangenis terug naar het casino

Het Holland Casino stond eerst op de plek van de oude Weteringschans-gevangenis. Daarna verhuisde het casino naar de Bijlmerbajes. Sinds 1986 staat het Holland Casino op het Max Euweplein bij de Lido Club, dat eerder dienst deed als sociëteit van het Amsterdamse Studenten Corps (ASC).

Koepelzaal

“De jongens die daar in de gevangenis zaten, konden op dezelfde plaats weer naar het casino,” lacht Marcel Luske (63), een van de godfathers van het Nederlandse poker en voormalig marktkoopman van de Dappermarkt. Hij staat eerste van Nederland op de all-time moneylist met 4,4 miljoen dollar. “Echt pokeren in Amsterdam kon op de Wallen in semi-illegale clubs als Casa Rosso of de Concorde kaartclub in de Bijlmer. Er was een gedoogbeleid. Die clubs trokken zoveel kaartspelers dat het Holland Casino ook poker wilde aanbieden.’ Zo ontstond de Master Classics of Poker.

Illegale games

Jarenlang woonde Luske samen met pokerspeler Noah Boeken op de Weteringsschans nummer 10. Daar werd na sluitingstijd van het casino illegaal doorgespeeld om jaarsalarissen, zoals dat in het Park Plaza hotel of het Hilton ook gebeurde. Luske zag de MCOP langzaam veranderen, mede door de opkomst van het online poker. ‘Vroeger waren het vooral oudere spelers die het leuk vonden om een kaartje te leggen en werd er slecht gepokerd. Tegenwoordig zijn de jongere spelers heel professioneel bezig. Die hebben hoodies en een zonnebril.’

Noah Boeken 1

De beginjaren

Gerard Dresken was in de jaren negentig postzegel- en munthandelaar. Op een dag vertelden zijn vrienden hem dat er een groot pokertoernooi is in het Holland Casino, onderdeel van een hele serie. “De inleg was 1050 gulden. Maar ik won het kwalificatietoernooitje betalen van 150 gulden,” zegt hij.Uiteindelijk moest ik het uitvechten tegen ene Moses, die had een gokhal ergens op de Wallen. Ik won 37 duizend gulden.”

De klapper die Dresken maakte hielp hem niet. “Ik had geen besef meer van de waarde van geld. Ik begon cashgames te spelen boven mijn budget. Ik kan me herinneren dat ik klokje rond bij Marcel Luske heb gespeeld. Door poker ben ik in de problemen geraakt. Zes jaar geleden ben ik helemaal gestopt. Ik werk nu als taxichauffeur in Amsterdam.” Met andere Nederlandse winnaars liep het beter af. Beroepsspelers als Ruben Visser en Noah Boeken, die recent de MCOP wonnen en tonnen prijzengeld incasseerden, investeerden hun geld in plaats van het te vergokken.

Zilveren editie

Highstaker en Amsterdammer Jasper Wetemans, een van de betere pokerspelers van Nederland, speelt regelmatig de duurdere toernooien van de serie. De MCOP is volgens hem vooral een reünie van de Nederlandse pokerwereld. “Het is altijd leuk om een dikke prijs te winnen, maar ik speel hier zeker ook voor de gezelligheid,” vertelt hij. “Het zou voor mij prestigieuzer en specialer zijn om de MCOP te winnen dan een EPT (European Poker Tour, red.). Heel pokerend Nederland kijkt hier elk jaar naar uit. Als je hier wint, met je vrienden om je heen, is dat heel speciaal.”

Kader

Elk jaar zijn er zo’n tweeduizend inschrijvingen voor de verschillende toernooien van de Master Classics of Poker, met een totaal prijzengeld van boven de drie miljoen euro. Ruben Visser (2014) is de laatste Nederlander die het Main Event won, voor 225 duizend euro. Noah Boeken (2013) won het toernooi in 2013 voor 306 duizend euro. Vorig jaar was het de Fin Jussi Nevanlinna (€ 300.000) die won, nadat hij in 2014 vijfde werd en in 2011 tweede.

Gepubliceerd in Het Parool

Share

Voormalig stratenmaker Govert Metaal vertelt hoe hij de Nederlandse pokerwereld uitspeelde

Vice – Hij gokt zich naar eigen zeggen helemaal suf en investeerde een groot deel van zijn winsten in ‘huissies’ (Haags voor vastgoed), maar waar zijn volledige kapitaal exact vandaan komt, blijft een mysterie.

Wat Wimbledon is voor tennissers, is het Main Event van de World Series of Poker voor pokerspelers, beroepsgokkers en gelukzoekers: de heilige graal van een jaarlijkse serie pokertoernooien in Las Vegas. Het Main Event begint zaterdag 9 juli. Tijd dus om Govert Metaal te bellen, de allergrootste highroller van het Nederlandse poker.

In de wandelgangen van het poker wordt altijd gefluisterd dat Metaal ‘de eindbaas’ is. De 57-jarige pokeraar sloot 2013 en 2015 op de wereldranglijst af als de nummer 1 van Nederland, waarbij zijn concurrentie gemiddeld minimaal dertig jaar jonger is. Er is in de pokerwereld veel respect voor de altijd vriendelijke ‘Goof’ die als vijftiger – gekleed met sjaal en hoed – opvalt tussen de jonge whizzkids.

Hij gokt zich naar eigen zeggen helemaal suf en investeerde een groot deel van zijn winsten in ‘huissies’ (Haags voor vastgoed), maar waar zijn volledige kapitaal exact vandaan komt, blijft een mysterie. Metaal verdiende zijn centen ooit als stratenmaker, maar woont nu in Monaco en pokert al acht jaar puur voor de lol. Momenteel bereidt hij zich in Las Vegas voor op het Main Event.

Vice Sports: Hallo Govert, hoe ziet jouw gemiddelde dag eruit?
Govert Metaal: Bijna elke dag ben ik wel vroeg op. Dan ga ik lekker ontbijten en lekker in het zonnetje liggen. Beetje de financiën bijhouden. Beleggen. Aandelenmarkten. Dat doe ik automatisch. Maar het liefst poker ik elke dag.

Hoe ben je ooit miljonair geworden?

Ik ben mijn leven lang een gokker natuurlijk. Maar niet zo’n domme gokker als de gemiddelde speler. Ik ben altijd uitgegaan van mathematiek. Ik zeg altijd: je kunt altijd beter blackjack dealer zijn dan speler. Zo heb ik het altijd gezien, met voetbalweddenschappen en privé gokpartijen. Ik begon als stratenmaker. Toen ben ik langzaam gaan gokken. Iedereen heeft z’n eigen kwaliteiten en mijn kwaliteiten zijn vanaf m’n vijftiende gokken, kaarten en pokeren. Ik werkte als zeventienjarige als stratenmaker en we pokerden onder mekaar. Vrijdag kreeg ik m’n loonzakje en meestal had ik alles al vergokt. Zo leer je van die spelletjes. Leren je gezonde verstand te gebruiken. Op m’n achttiende ging ik het naar casino. Het is simpel: je kunt niet winnen van roulette. Dus ben ik alles gaan lezen over hoe je het beste blackjack kunt spelen. Daarna heb ik veel Chinees gepokerd met rijke Chinezen. In Amsterdam speelden we veel illegale games. In gokhuizen, bij mensen thuis. Zo bouwde ik wat op.

Hoe illegaal waren die games? Wat gebeurde er?

Laten we het daar niet teveel over hebben.

Maar met gokken kun je toch niets opbouwen?

Wel als je belegt en investeert. Ook m’n vrouw won weleens wat. Zij wedt op paarden. Die kan met weinig heel veel geld winnen. Tijdens de opening van de Lido in Amsterdam, zeker dertig jaar geleden, maakte m’n compagnon met m’n vrouw 250K van duizend gulden toen nog. Met die winst gingen ze drie dagen later terug. Wonnen ze weer heel veel geld. Vroeger zat het Holland Casino nog in het Hilton Hotel in plaats van op het Leidseplein. Na sluitingstijd huurden we in het Hilton altijd een hotelkamer. Dan gingen we met wat grote spelers, zakenmensen, en wat onderwereldfiguren gokken. Verder heb ik goed verdiend met de Nederlandse Sporttoto.

Sportsbetten doe je al lang?

Vroeger pluisde ik alles altijd uit. Ik checkte alle wedkantoren van de wereld en zocht naar foutjes in de quoteringen. Laatst heb ik nog twee keer op Kiki Bertens ingezet, dus daar won ik toch weer een paar duizend mee. Barney (Raymond van Barneveld, ook uit Den Haag, red.) spreek ik vaker. Ik zet ook op hem in. Nu heb ik veel geld ingezet dat België het EK gaat winnen.

Maar hoe heb je dat vermogen verder opgebouwd?

Al het geld dat ik vroeger won investeerde ik in huisjes. Meer dan 25 jaar geleden begon ik daarmee. Vastgoed. Kopen. Verkopen. M’n vrouw heeft vastgoed. De afgelopen jaren was het natuurlijk een slechte tijd voor vastgoed. Nu trekt het weer aan. Ik beleg ook geld op aandelenbeurzen. En nu wonen we al vijftien jaar in Monaco.

Je hoeft nooit meer te werken?

Ik moet het even afkloppen, maar in principe niet nee, als er geen gekke dingen gebeuren. Ik moet alleen met pokeren niet teveel verliezen. Kijk, ik speel graag highrollers (toernooien met hoge inzet, van tienduizend tot een miljoen euro, red.). Als dat minder gaat, gaat het hard. De duurste die ik ooit heb gespeeld was die van Monte Carlo, de Super High Roller met een buy-in van honderdduizend euro. Verloor ik toch schlemielig, omdat Dan Shak (steenrijke Amerikaan, red.) met de slechtste move ooit zijn aas vrouw overspeelt tegen mijn aas koning. Een vrouw op de laatste kaart. Ik had wel de helft van m’n actie verkocht van 100K, maar het was mijn duurste toernooi ooit.

En je grootste winst?

Twee keer ben ik ver gekomen op de Bahama’s High Roller. Vijfde voor 240K en zesde voor 180K. Twee jaar geleden werd ik tweede op de High Roller van de Master Classsics of Poker. Ik runde lekker, dus ik zeg tegen m’n vrouw: zoek nog even een toernooi uit dat de komende dagen plaats vindt. Dat was Montreal, dus drie dagen later zaten we in Canada. Won ik gewoon de 10K highroller voor 185K. Daar win ik bij de laatste spelers met wat mazzel met een paartje vrouwen tegen een paartje koningen. Ja, dat is poker.

Je moet mentaal stabiel zijn om te winnen met poker?

Ja, ik zit weleens met m’n vrouw te filosoferen over het leven. Wij leven eigenlijk heel nuchter. Dan zie ik hier in Vegas vier pokerspelers ‘s avonds Japans eten bestellen voor 1500 dollar. Daar zie ik het nut niet van. We deden wel eens Russisch poker – met dertien kaarten – met een aantal Chinezen. Het was mijn dag niet en we verloren meer dan een ton. Dan stoppen we ermee. Volgende keer gaat het dan andersom. Dat is mijn kracht: het gaat mij niet gebeuren dat ik m’n laatste geld erin steek. Aan het einde van de rit heb ik goed verdiend. Cashgames speel ik ook maar af en toe. Ik ga niet met de grote pokerjongens cashgames spelen. Ik wil niet met de beste van de wereld spelen. Er zijn betere pokeraars. Door mijn levenservaring en mijn mensenkennis kan ik aardig pokeren, maar er zijn veel betere pokerspelers.

Govert Metaal WSOP

Maar je misbruikt je imago van oude zakenman die er weinig van kan toch nog wel?

Zeker vroeger. Zeker in Las Vegas zijn er nog wel vreemde spelers die mij niet kennen. Daar haal ik m’n voordeel uit. Dan ga ik bewust heel lang nadenken en doe net of ik twijfel. Of ik speel heel creatief. Dat pakt weleens goed uit. Mooie blufjes, daar houd ik van. Ik probeer altijd m’n kaarten anders voor te doen, dan dat ze zijn.

Hoe ziet jouw gemiddelde dag eruit?

Bijna elke dag ben ik wel vroeg op. Dan ga ik lekker ontbijten en lekker in het zonnetje liggen. Beetje de financiën bijhouden. Beleggen. Aandelenmarkten. Dat doe ik automatisch. Maar het liefst poker ik elke dag.

Dit is het leven waar je van droomde?

Dit is wat ik als stratenmaker wilde ja. ik droomde er eerst van om in Spanje te wonen. Toen wilde ik in Monte Carlo wonen. Dat hebben we toch voor mekaar gekregen. De laatste jaren waren door de crisis financieel zwaarder maar we kunnen het volhouden. Ik heb veel mensen in Monte Carlo zien vertrekken. Echt rijke mensen. Voor Monaco begrippen zijn we straatarm. Ik ken mensen die privévliegtuigen hadden en nu niet eens meer een auto kunnen betalen. Wij rijden een normale auto.

Normale auto? Jij rijdt toch een Bentley?

Ja een Bentley Continental [foto], maar die is wel al negen jaar oud. Dat is voor Monaco een hele normale auto. De meeste mensen hier hebben wel tien auto’s.

Je bent er niet vaak?

Ik heb heel veel trips per jaar. We hebben wel wat vrienden in Monte Carlo, maar heel veel mensen zijn er niet, als je snapt wat ik bedoel. Sommigen komen alleen puur voor de zomer. Zoveel bekende mensen wonen hier. Max Verstappen en vroeger Luciano Pavarotti en Roger Moore. Wij hebben een relatief klein appartement. Leida en ik houden helemaal niet van de arrogantie die je hier ziet. Dat heb je wel een beetje in Monte Carlo. Dat oude geld. De prinsen. Nu komen de Russen, dat zijn allemaal miljardairs.

Wat vind je van de pokerwereld?

De pokerwereld waar ik nu in speel is gezellig. Dat zijn allemaal leuke sociale mensen. Ik speel bijna alleen maar toernooien. Daar pak je niemand z’n laatste geld af, zoals vroeger. Ik ging dertig jaar geleden al naar Vegas om te gokken maar niet om het poker te spelen wat ik nu speel. Ik deed veel in de Illegale gokwereld en dat is een keiharde wereld.

Hoe hard was het?

Nou, je wist dat je met onderwereld zat te spelen. Wel jongens die over het algemeen eerlijk waren met betalen met betalen met gokken. Maar het waren daarbuiten boefjes. In die Chinese gokhuizen zitten gewone mensen, maar ook criminelen.

Maar geen messen of pistolen?

Even afkloppen. Nee, niet waar ik bij was in ieder geval. Maar in vergelijking met vijftien jaar geleden kun je moeilijk ergens grote gokpartijen organiseren, omdat er dan zoveel cash in huis ligt, en dat is gevaarlijk met al die criminelen tegenwoordig.

En de Nederlandse pokerspelers?

Wij staan voor elkaar klaar. Als de ander wint is dat toch wel leuk. Ik sponsor soms ook wat jongens met wat geld. Je ziet wel minder Nederlanders de laatste jaren. Er zijn honderden Nederlanders die weleens wat prijzen wonnen, maar niet de continuïteit hebben om er van te leven. De verstandige jongens spelen geen highrollers. Lex Veldhuis (Bekende pokerspeler. Vroeger een lid van Team Pokerstars Pro, nu lid van Team Pokerstars online, red.) is een wereldjongen. Maar als hij een ton won, ging hij meteen met een ton ten aanval. Het levert de mooiste verhalen en de mooiste televisie op. Maar de goede jongens doen stilletjes hun dingetje. Met die jongens praat ik op de tour ook over beleggingen en investeringen.

Hoe vind je het dat ze jou de eindbaas noemen?

Het is bijzonder dat echt goede spelers mij een compliment geven. Ze schatten mijn spel toch ook in. Als oude man is dat geweldig. Die jonge pokerspelers hebben eigenlijk veel meer kennis. Ik heb helemaal geen opleiding. Ik ging al op m’n vijftiende van school en begon met werken bij een schildersbedrijf. Daarna werd ik stratenmaker. Ik mocht eerst alleen stenen aangeven, maar binnen het jaar was ik stratenmaker. Vroeger verdiende ik 100 gulden per dag. Maar met z’n tweeën werkten we keihard. Kregen we 200 per dag. Geld hebben is geld maken. Ik denk dat ze me eindbaas noemen omdat ik een jongen van de gestampte pot ben. Ik weet alles van gokken en van voetbal. Ik weet alles uit eigen ervaring. Als ze me Haagse eindbaas noemen vind ik dat heel leuk. En mijn resultaten zijn er naar. Ik heb concurrentie van andere jongens die superintelligent zijn, zoals Joep van den Bijgaart en Ruben Visser, terwijl ik zelf nooit m’n school heb afgemaakt.

En die oude stratenmakers van vroeger. Die zeg jij nog wel gedag?

Pfff, dan heb je het wel over veertig jaar geleden. Maar ik groet ze zeker, zeker als het echte Hagenezen zijn. Ik had geen school gedaan en iedereen dacht natuurlijk dat er niets terecht zou komen van me.

Jij kunt elk toernooi spelen wat je wilt?

Dat ook weer niet. Ik heb nooit echt een hele grote klapper gemaakt met poker. Het is voornamelijk break even draaien. Als ik nu een miljoen zou winnen, ga ik dit jaar alle highrollers spelen van vijftigduizend euro op de pokertour. Zo heb ik het altijd gedaan. Vroeger pokerde ik voor 100 gulden. Dat werd snel 1000 gulden.

Wat is je geheim?

Ze zeggen: geluk bestaat niet en dat je het moet afdwingen. Dat klopt. Mijn tip: werk hard en gooi je geld niet over de balk, maar investeer het. Geld moet voor jou werken. Ik kan nu doen wat ik leuk vind. En ik doe normaal. Ik hou van goede wijn, maar ik hoef niet een wijn van van 500 dollar. Die van 50 dollar is ook goed.

Heb je veel pokerspelers kapot zien gaan?

Zoveel, dat is niet normaal. Hier in Vegas ook. Gelukkig nooit echt vrienden. Ik kan een boek schrijven over de mensen die ik kapot heb zien gaan aan gokken. Alle pokerspelers die in het verleden toernooien speelden en die je nu niet meer ziet. Die zijn kapot. Er is geen een pokerspeler die het niet leuk vindt om een toernooitje in Barcelona te spelen. Als je dat geld hebt, ga je daar spelen. Kijk, ik kom al jaren in casino’s en daar worden we goed behandeld. Als we eten, komt de chef soms naar ons toe om te zeggen dat het eten op hun rekening is. Maar je ziet ook veel spelers uit verveling honderden euro’s in die gokkast duwen. Dan speel je tegen de bank en dan win je dus nooit. Speel je man tegen man, dan zou je drie procent voor kunnen leggen. Dat is het gokspel. Je moet het spelletje spelen waar je kunt winnen. Dat is belangrijk. Want ik heb duizenden mensen gezien die hun hele hebben en houwen verloren hebben in het casino. De keer zijn ze miljonnair, de volgende keer hebben ze tegenslag. Dat zijn de swings in dit leven. Dat heb ik ook meegemaakt. Mensen die met een miljoen dollaar naar Las Vegas gaan, dan blut raken en dan zelfmoord plegen. Maar dat haalt de krant niet.

En in Monaco?

Ik ken mensen die een paar honderd miljoen hadden, maar nu de banken niet meer terug kunnen betalen. Mensen met honderd huizen die door gokken nu geen een huis hebben. Mij gebeurt dat niet. Ik blijft altijd met beide benen op de grond.

Een maand Las Vegas. Hoe duur is dat voor je inclusief toernooien en verblijf? Zo’n 100K?

Nee, het valt mee. Als het tegenzit zo’n 70, 75K. Vorig jaar cashte ik voor 70K. Ik speel twee toernooien van 10K en wat kleinere toernooien.

En dan ben je een maand zonder familie? Vind je dat niet vervelend?

We hebben de kinderen uitgebreid gedag gezegd. Over een maand zien we mekaar weer, hopelijk heb ik dan mooie resultaten gehaald. Zij profiteren financieel ook van ons geluk. Dat doe je als je kinderen hebt. Ik heb een dochter en zoon van in de dertig en mijn kleinkinderen zijn zes, twaalf en vijftien. Ik vind het heerlijk om een maand met mijn vrouw Leida te zijn. Ik ben praktisch altijd met haar. Lekker genieten, lekker eten. Ik ga ook heel goed met Fatima (Moreira de Melo, red.). Als wij ergens samen zijn, zoeken we elkaar op. Raemon Sluiter was even trainer van m’n kleindochter –Leila Gunther Mohr – ze is nu 15 jaar. Zij tennist goed. Ik wil dat ze er echt voor gaat, zodat ze weet waar ze staat. Wij – m’n zoon en ik – douwen er wat geld tegenaan. Vind ik leuk om te doen. Het is toch m’n eigen kleinkind.

Zijn er nog meer dingen die je wil doen in het leven?

Ik ben natuurlijk 57, dat is de verkeerde kant van de leeftijd. Als ik dit leven zo kan volhouden vind ik dat heerlijk. Dat is nu nog te doen, met die verre reizen. Ik geniet ervan. Iets wat ik wel leuk zou vinden om te doen is investeren in jonge mensen met ideeën.

En waar slaap je in Las Vegas? Kun je mooie deals maken met de hotels daar?

We sliepen altijd in de Wynn [foto?]. Dat vond m’n vrouw mooi. We hadden ook een goede regeling. Vorig jaar zaten we 33 dagen in een junior suite en we hebben geen een dag betaald. Er zijn ook een hoop restaurants van onze rekening afgehaald. Ik speel veel. M’n vrouw speelt ook regelmatig. Zij verloor voor zo’n 20K in het casino daar, hebben we toch 16K teruggehad van het hotel. Eerder had ik weleens 50K gewonnen, en kreeg ik een kamer voor niets. De Wynn heeft alleen de quoteringen van de spelletjes veranderd en blackjack slechter gemaakt voor de spelers. Normaal krijg je 1,5 je geld. Nu 1,2. Dus nu gaan we naar de Bellaggio [foto?]. Ik hoef geen deal van tevoren. Ik heb wel al wat geld overgemaakt. Ik ga veel spelen en dan zien we wel wat we terugkrijgen.

Is Vegas het allermooist voor jou als gokker?

Vegas is super. Ik maak daar ook veel uren. M’n vrouw speelt lekker blackjack. Zij zegt altijd: jij gaat straks lekker weer naar Disneyland voor volwassenen. Mensen zeggen tegen me dat ik verslaafd ben aan Vegas. Maar waarom zou ik niet elk jaar gaan?

En het Main Event. Dat is wel echt het toernooi der toernooien?

Dit is zevende keer dat ik het ga spelen. Vorig jaar cashte ik samen met Fatima (439ste van 6.420 spelers). Dat was mijn eerste keer cash ooit in dit toernooi. Ik droom mijn hele leven al van dit toernooi. Ik droom nu dat ik de November Nine (de finaletafel van het toernooi, dat om publiciteitsredenen in november wordt gespeeld, red.) haal. Als dat gebeurt, nodig ik je uit om langs te komen.

Daar houd ik je aan.

Uiteraard. Het leven is kort. Je moet ervan genieten. Je moet doen wat je leuk vindt. Het Main Event, vergelijk het met het hoogste wat je kunt bereiken in de sport. Het Main Event is met niets te vergelijken. Dat is het mooiste van het mooiste.

Gepubliceerd op VICE

Share

‘Poker is geen levensdoel, je koopt vrijheid’

Michiel Brummelhuis is de eerste Nederlandse pokerspeler in de historie die de finaletafel van het Main Event van de World Series of Poker in Las Vegas heeft gehaald. De Amsterdammer is nu al zevenhonderdduizend dollar rijker en gaat in november op jacht naar de onwerkelijke 8,3 miljoen en een gouden armband. “Het zwaard van Damokles hangt nu niet meer boven mijn hoofd.”

Twee weken geleden op het McCarran vliegveld in Las Vegas, op Heathrow in Londen: Brummelhuis was uren aan zijn telefoon gekluisterd. Iedereen – de media voorop – wilde een stukje van de jongen die opgroeide in Nieuwkoop en sinds 2004 pokert. “Ik ben gewoon een one day fly”, lacht Brummelhuis bescheiden. Hij kreeg meerdere verzoeken voor documentaires binnen. En zoals het meestal bij hem gaat, als het puntje bij paaltje komt: “Ik dacht: fuck it. Wanneer krijg je nou ooit dit soort kansen? Dit duurt nog een paar maanden en dan ben ik straks weer een nobody. Ik moet er nu van genieten.”

Pokerspeler Michiel Brummelhuis in zijn straat in oudzuid

Genieten is het zeker voor Brummelhuis die net als de andere finalisten van de World Series of Poker al 550 duizend euro mocht ontvangen. Het is de prijs voor minimaal de negende plaats in een veld van 6352 pokerspelers die allemaal tienduizend dollar betaalden om mee te doen aan het Main Event. Dit Main Event geldt als de heilige graal van het poker en het is de plek waar helden worden gecreëerd. In juni was de 32-jarige Brummelhuis nog een redelijk bekende Nederlandse pokerspeler die zich samen met vriendin Anne verheugde op de komst van hun zoontje in september. Een maand later is de ‘grinder’ een superheld en de ambassadeur van pokerminnend Nederland. Zijn historische prestatie betekent weer eens vaderlands succes in een langzaam neergaande spiraal, waarbij steeds minder Nederlandse pokeraars over het geld beschikken om internationale toernooien te spelen. Pokerroom 888 contracteerde hem direct, zodat Brummelhuis het komende jaar gesponsord internationale toernooien kan spelen. Bij de ‘Master Classics of Poker’ in november is hij nu de publiekstrekker. Het Amsterdamse pokertoernooi is zelfs een week verplaatst door het succes van Brummelhuis in de Amerikaanse woestijnstad. Om poker, dat bij de meeste mensen toch een beeld oproept van donkere keldertjes, illegaliteit en zwarte zonnebrillen, in een goed daglicht te stellen praat hij zo simpel mogelijke wijze over het mathematische spel. “Ik probeer nu in jip-en-janneketaal uit te leggen wat poker inhoudt. Ik ben me in ieder geval heel bewust van wat ik zeg,” vertelt Brummelhuis, die Radio 1 en Hart van Nederland moest uitleggen wat hij nou precies had geflikt. “Weinig mensen begrijpen wat poker inhoudt. Dat poker puur om geld draait stuit mensen tegen de borst. Ik denk dat het een misverstand is om te denken dat er veel pokerverslaafden zijn in Nederland. Een vriendin van me werkt in de schuldhulpverlening en die vertelde me dat ze daar in al die jaren pas kortgeleden de eerste pokerverslaafde zagen. Kijk, gokproblemen zijn iets anders, maar poker zie ik niet als een groot gevaar.”

Brummelhuis zelf werd vanaf jonge leeftijd gegrepen door gokkasten en casino’s. “Met blackjack heb je 49 procent kans en met roulette 49,1 procent. Elke keer verlies je dus een beetje. Het huis wint uiteindelijk altijd. Ik heb drie jaar lang behoorlijke bedragen verloren met dat soort ongein. Ik ben vier, vijf keer kapot gegaan en heb zware jaren gehad. Ik heb met poker gelukkig wel geleerd wat plus EV (Expected Value, verwachte winst, red.) is en wat niet.”

Ups en downs horen bij een pokercarrière en Brummelhuis is zeker niet zo’n speler die zich daaraan kan onttrekken. Daarvoor speelt hij te agressief. Een jaar geleden was zijn huidige zegereeks niet in zicht, toen hij elke dag pokerde hij op zijn kantoor in Oud-West, waar hij tien tafels opende op internet en ging ‘cashgamen’ om zijn geld binnen te schrapen. Het liep matig, tot de Master Classics of Poker in Amsterdam in november, waar hij eerste werd bij het toernooi met een inleg van 800 euro en pokergrootheid Marcel Luske achter zich liet. Het leverde 46.800 belastingvrije euro’s op. “Die overwinning kwam op het juiste moment. Daarna haalde ik nog twee finaletafels bij de Utrecht Series of Poker.” De verklaring voor zijn huidige zegereeks: “Ik ben zelf als pokerspeler van de oude generatie en ik werd langzaam voorbijgestreefd door jongere spelers. Sinds dit jaar sta ik weer meer open voor nieuwe inzichten. Ik leer van pokerspelers als Jasper Wetemans en Ruben Visser (winnaar Main Event European Poker Tour Londen, red.). Puur door met ze mee te kijken of samen op zondagavond de belangrijkste toernooien te spelen. Het afgelopen half jaar kijk ik veel trainingsvideo’s op pokersites waardoor mijn spel vooruit is gegaan. Daarnaast gebruik ik nog meer statistieken, zo’n zestig tot tachtig per speler, met de pokersoftware voor het analyseren van de tegenstanders. Daardoor kan ik de ander veel beter inschatten. Ik sta nu open voor collega’s en kan tegen kritiek op mijn spel, dat had ik lang niet gehad. Er zit veel ego in. Je moet nooit denken dat je de beste bent, elke situatie moet je je weer aanpassen.”

Brummelhuis Parool

Brummelhuis hockeyt bij AH & BC Amsterdam in een vriendenteam en tennist fanatiek bij TC Amstelpark. Het sporten is voor hem een goede combinatie samen met het statische pokeren. “Als pokerspeler zit je alleen maar de hele dag, zowel online als bij live toernooien. Dan is het belangrijk voor je fysieke en mentale fitheid om er bij te blijven sporten. Kolonisten, toepen of tennissen? Ik wil elk spel winnen. Wat het ook is. Het spelelement heb ik altijd leuk gevonden. Daarom heb ik er nooit aan gedacht om te stoppen met pokeren, ook toen het slecht ging. Ik vind het spelletje veel te leuk.”

Maar hoe kan hij de eerste Nederlander zijn die de belangrijkste finaletafel haalt binnen het poker? Hoe kun je meer dan zesduizend pokeraars achter je laten in wat door de bekende Amerikaanse pokerspeler Phil Hellmuth (recordhouder op de World Series of Poker met dertien gouden bracelets, red.) een ‘mijnenveld’ wordt genoemd en waarin behendigheid nodig is maar ook zeker een portie geluk?

“Ik ‘run’ gewoon heel goed nu, het zit niet tegen. Ook de bij de WSOP ging het vanaf de eerste dag lekker. Er kwam ook wel wat discipline bij kijken. Er zijn vier momenten geweest waarbij ik mathematisch met mijn hand best ‘all-in’ had kunnen gaan, maar toch heb weggelegd.” “Discipline-folds” heet dat in de wereld van Brummelhuis. Onverklaarbare pokertaal voor de leek, maar vrij vertaald betekent het dat hij zijn hand weglegde in plaats van ongeduldig al zijn chips naar het midden te duwen met de kans uitgeschakeld te worden. “Bij de laatste tien spelers heb ik bijna niets gedaan. Ik vond wel dat ik de finaletafel moest bereiken. Het was onwerkelijk toen het echt gebeurde, surrealistisch.”

Toch kan de run van Brummelhuis niet los gezien worden van zijn negen jaar ervaring, inclusief finaletafels op toernooien in de Bahama’s en Las Vegas. Hij heeft live en online al meer dan een miljoen dollar gewonnen. Nu maakt Brummelhuis zich op voor de mooiste maanden van zijn leven. In september is zijn zoontje uitgerekend, in november gaat de baby al mee naar Las Vegas, net als tientallen vrienden die hem gaan aanmoedigen wereldkampioen te worden en de 8,3 miljoen binnen te slepen. Maar al wint de Amsterdammer het astronomische bedrag, dan nog verandert er weinig in zijn leven. “Het is fijn dat ik nu eindelijk mijn schuld aan de Belastingdienst kan betalen. Die druk is er straks gelukkig niet meer. Het zwaard van Damokles hangt nu niet meer boven mijn hoofd. Voor de rest? Ik ga geen gekke dingen doen. Geen nieuwe auto kopen. Ik heb een hartstikke leuk leven met Anne en mijn vrienden in Amsterdam. En straks krijgen we de baby. Misschien koop ik een groter huis als ik echt veel geld win, maar verder niet. Het belangrijkste wat je krijgt met zoveel geld en mijn leven als pokerspeler is vrijheid. Je koopt de vrijheid om te doen wat je wilt. Poker is verder ook geen levensdoel, je creëert niets nieuws. En dat zou ik later wel willen, wat ik ook ga doen.”

2013 World Series of Poker

Main Event World Series of Poker

Dinsdagochtend 16 juli, Nederlandse tijd, haalde Brummelhuis de finaletafel van het Main Event van de World Series of Poker. De Amsterdammer krijgt nu de kans zich op maandag 4 en dinsdag 5 november in Las Vegas onsterfelijk te pokeren en zich tijdens de ‘November Nine’ te kronen tot wereldkampioen. Brummelhuis neemt het onder andere op tegen vijf Amerikanen, waarvan JC Tran de meeste chips heeft verzameld en de grootste naam is van de twintigers en dertigers aan de finaletafel. Tran wist al meer dan negen miljoen dollar bij elkaar te pokeren in zijn carrière.

Sinds 1971 is de World Series of Poker in Las Vegas is van mei tot juli het jaarlijkse hoogtepunt voor pokerspelers, met het Main Event al jaren als het belangrijkste toernooi. De Amerikaan Chris Moneymaker kwalificeerde zich in 2003 online voor een paar dollar en won het toernooi met 839 deelnemers en een hoofdprijs van 2,5 miljoen dollar. Deze zege en alle media aandacht creëerde de grootste pokerhype tot nu toe. Beste Nederlander op het Main Event was de voormalig Amsterdamse koopman en zanger op het Leidseplein, Marcel Luske. In 2004 eindigde hij als tiende. Mocht Brummelhuis wereldkampioen worden, dan zal het Nederlandse publiek het verhaal van die Amsterdammer en 8,3 miljoen dollar als zoete koek slikken en graag een pokeraccount aanmaken. Het nieuwe wetsvoorstel van staatssecretaris Fred Teeven, voor het liberaliseren van de online kansspelen in 2015, kan op den duur ook zorgen voor een nieuwe pokerhype, omdat online pokeren officieel nog illegaal is.

Gepubliceerd in Het Parool

Share

Casino bakermat poker

 „In 2004 speelde ik hier in Utrecht mijn eerste toernooi en die won ik”, zegt titelverdediger Steven van Zadelhoff (33) tijdens de Utrecht Series of Poker over de start van zijn professionele pokercarrière. Het Utrechtse casino aan de Overste den Oudenlaan blijkt voor meerdere pokeraars de bakermat van hun succes in het kaartspel.

Steven van Zadelhoff

„Mijn huisgenoten kwamen elke dag met 300 euro thuis van het casino”, zegt professioneel pokerspeler Michiel Brummelhuis (31), in 2008 winnaar van de ‘Summer Classics’ voor 68 duizend euro en online bekend onder de alias ‘Utreg’. Hij studeerde in Utrecht en pokerde vaak in het Holland Casino. „Ik vond dat geld wel interessant natuurlijk. Ik begon pokerboeken te lezen en speelde hier mijn eerste toernooitjes op de donderdagavond. Ik won meteen mijn eerste toernooi en toen was  ik verkocht. Veel succesvolle pokerspelers van nu komen uit de Utrechtse studentenpopulatie.”

De Utrecht Series of Poker, tot spijt van velen niet meer onder de ludieke naam ‘Dom Classics’, begon vorige week maandag met een toernooi van 400 euro en kende zijn climax afgelopen zondagnacht tijdens de finaletafel van het ‘Main Event’. 114 pokerspelers betaalden de tweeduizend euro voor het prestigieuze toernooi, dat met een prijzenpot van 228 duizend euro en een hoofdprijs van 64.980 euro aantrekkelijk is voor veel professionals.

Op het eerste gezicht is het Utrechtse pokertoernooi zaterdag een reünie van oude bekenden. In de kale zaal op de benedenverdieping van het casino aan de Overste den Oudenlaan is de sfeer vooral gezellig te noemen. Veel dertigers en veertigers die vriendschappelijk met elkaar kaarten en waar de tweeduizend euro buy-in bijzaak lijkt. Maar achter de schermen speelt er meer. Als we de vriendelijke Feike Parinussa, een van de organisatoren van de toernooiweek van Holland Casino, vragen om wat ‘hometown’ spelers te interviewen, krijgt hij vier keer nul op het rekest. Veel pokerspelers willen helemaal geen aandacht vanwege gedoe met de belastingen en de overheid. Het AD? De krant? „Nee dank je wel.”

Voor Van Zadelhoff, die de afgelopen jaren na een geschil met de Belastingdienst honderdduizenden euro’s moest afdragen en opnieuw kon beginnen met zijn carrière, is de pokerweek keiharde business. Vorig jaar won hij het Main Event van de Dom Classics in januari en verdiende hij 75 duizend euro. Hij heeft net gehoord dat zijn sponsor Everest Poker de verbintenis na vier jaar heeft verbroken en is gebrand om goed te presteren. Om zijn pokercarrière voort te kunnen zetten is hij net als veel andere succesvolle Nederlandse pokerspelers twee jaar geleden naar Malta verhuisd. „Daar is een fiscaal vriendelijker klimaat”, vertelt Van Zadelhoff in een van de pauzes van het toernooi. „In 2004 begon ik met pokeren in Utrecht, toen ik nog bij mijn ouders in Deil woonde. De eerste pokerhype moest nog losbarsten. Toen ik professioneel werd heeft het gedoe met de Belastingdienst me bloed, zweet en tranen gekost. Dat is een enorm leerproces geweest.”

Als we Van Zadelhoff volgen bij de pokertafel oogt hij ontspannen. Hij is actief bezig met zijn telefoon, groet af en toe wat bekenden en focust zich verder op het spel met de kaarten, chips en de ‘flops’. Als iemand zijn hand weglegt tegen Van Zadelhoff krijgt hij te horen: „Jij had zeker de flush gemaakt?”. Hij reageert niet. Poker is een spel van het gezicht in de plooi houden en niet teveel informatie weggeven. Over zijn tafel is hij zaterdagmiddag om een uurtje of vijf tevreden, want er zitten veel oudere spelers en die worden in de pokerwereld over het algemeen als zwakker beschouwd dan de jongere internetgeneratie. Dat verandert om zeven uur als hij van tafel wordt verplaatst en bij Brummelhuis en Pieter de Korver (winnaaar EPT Grand Final Monte Carlo 2009 voor 2,3 miljoen euro, red.) aan tafel komt. „Ik was lekker aan het spelen, maar aan die nieuwe tafel moest ik het rustiger aan doen. Uiteindelijk verloor ik zaterdagavond met mijn paartje vrouwen van een paartje koningen en werd ik 25ste. Ik ben wel tevreden over mijn spel en dan kan ik er wel vrede mee hebben. Ik ben er volgend jaar in ieder geval weer bij, de sfeer was zoals altijd weer goed.”

Zondagnacht blijkt Michiel Brosky de sterkste in Utrecht, hij mag 64.980 euro mee naar huis nemen. Pim van Riet werd tweede (€ 39.330). Brummelhuis moest als nummer zes zijn geliefde casino verlaten en werd een kleine vijftienduizend euro rijker. Toch een groot verschil met de 1500 euro die hij in 2004 won bij zijn eerste toernooi als student economie.

<kader>

Iedereen begon zaterdag tijdens het Main Event met 15.000 punten aan chips. De blauwe is 25 punten waard, de gele 100, de zwarte 1.000 en de roze 5.000. Het gaat om Texas No Limit Hold’em in tegenstelling tot het Limit Hold’em dat in 2004 nog vaker gespeeld werd in het Utrechtse casino. In No Limit is er geen restrictie wat betreft de hoogte van je inzet.

Link: PDF

In: Algemeen Dagblad/Utrechts Nieuwsblad 29 januari 2013

 

Share